Hoe is t met de buikbewoner...

Nou prima hoor!

Hij lijkt wel goed te groeien, mijn buik steekt verder en verder uit. (Werd door mijn zeer tactische 'bazin' al walvis genoemd... t was wel een compliment zei ze...)

Ook is Hartje wel een actief buikbewonertje, veel beweging van binnen. Het lijkt of mijn buik er nog eens met me vandoor gaat!

Ook op de echo bleek dat Hartje lekker doorgroeit. Maak me wel lichtjes zorgen omdat hij tegen de boven lijn van de groei curve zit... Hij mag best een beetje klein zijn van mij en mijn lieve onderkantje waar t straks door moet (Ooooooo ik wil niet uitscheuren, inknippen en aaaaauuuuw!!!) Alle bloedcontroles prima... wat geweldig zo'n cadeau... Tja zo voelt het echt, alles gaat goed, geheel volgens de boekjes, groeicurves etc. En niet omdat we nou iets zo goed doen en het hebben verdiend, nee gewoon een cadeautje van God!

Volgens de boeken is het nu alleen nog nodig dat ons Hartje groeit, alles is er klaar voor, alleen kan hij zelf nog niet de lichaamstemperatuur regelen en heeft hij nog geen weerstand... Dus lieve kind blijf maar lekker zitten hoor!

Wat ook geheel volgens de boekjes is... zijn de klachtjes... (hmmm fijn!!!)

Brandend maagzuur (hmm ik vind het een soort meer koud... vriezend maagzuur zegmaar)

Niet meer zo lekker liggen in bed... Omdraaien is al een aardige klus zelfs!

Plassen 's nachts... en nog eens plassen 's nachts en Hartje vind dat wel gezellig en gaat dan lekker even spelen... Een potje voetbal of acrobatisch zwemmen! En tja... dan slaap je zomaar weer niet!

Harde buiken, dat is niet zo erg hoor... soort grote voetbalbuik.

Ooooo wat er niet staat in die boekjes... is zere billen... ik wil vaak niet meer zitten omdat het echt irritant is, dit zorgt wel dat ik netjes vroeg naar bed ga! Het schijnt mijn ehhh hoe heet dat botje ... staartbeentje te zijn.

O en aan t end van de dag of bij een hard buik waggel ik ook een beetje(behoorlijk, moeder de gans)!

Wat nog meer niet in de boekjes stond is dat ik last zou krijgen van mijn handen (carpaal tunnel syndroom), dat is wel echt balen. Zeker nu ik me wel een beetje af moet zetten als ik op wil staan van de bank bijvoorbeeld. Ze doen echt zo'n pijn dat ik mijn lichte nesteldrang onderdrukken moet. Ik doe rustig aan en voel me daardoor wel haast een bejaarde... Verder draag ik 's nachts en af en toe overdag hele charmante spalkjes in een soort groen uitgeslagen huidskleur.

Ach, je moet er wat voor over hebben he...


"Meid, je krijgt er zo veel voor terug" en daar kan ik dan ook niet op wachten!

P.s vanwege de leesbaarheid is dit stuk geschreven in mannelijke persoon, echter waar 'hij' staat kunt u ook 'zij' lezen.

Een weekendje weg

t was weer gezellig, een weekendje uit met de familie Smit. In Zeeland in weer en wind in een huis met elkaar.

Niet echt om uit te rusten... nee omdat Sinterklaas kwam!

We hebben gezellig samen gegeten, hoewel niet iedereen nog een hap door zijn keel krijgen kon... wat een zenuwen! Joel had daar niet zo'n last van... die lust wel zo'n kipje!
Gelukkig had Simon ook nog wel plezier...
... hoewel het hele Sinterklaasfeest een hele serieuze zaak is... er werd dan ook serieus gezongen!
En om de spanning wat te breken een boekje lezen over .... Het vergeten Pietje
En toen... had Piet ineens gestrooid en de zakken in de gang gezet, de 4 sterke mannen brengen de 2 volle zakken snel naar binnen... Wat zou er allemaal inzitten???

Bijvoorbeeld een heeeeeeeel groot cadeau voor Joël

En ook voor Simon, en het leuke is dat er ook brieven van Sint op de pakjes zaten

Mama Fen ook een brief...

En tante Jani ook... die brief zat wel erg goed dicht geplakt!

Hmm het duurde door die brieven wel eens een beetje lang voor het volgende cadeautje kon komen door die brieven van Sint.

Ook Opa was weer lief geweest...En toen Ome Victor zijn 3de !!! brief kreeg zei Simon dan ook 'die lees je anders thuis maar'

Gelukkig waren er genoeg cadeautjes voor de twee kleine Pietjes... samen nog een supergrote lego doos

En hartje... had ook een hele goede sinterklaas! allemaal mooie Elmer cadeautjes!!!

Pietjes te logeren!

Wat hebben we gelachen... twee pietjes kwamen logeren het afgelopen weekend! Toen onze neven binnen kwamen waren ze meteen even jumppieten en daarna stoeipieten... Dat was een heftige binnenkomst! Druk maar wel heel gezellig!

's avonds de lekkere oliebollen van oma opgegeten... ondanks dat de pietjes bijna te moe waren om nog happen te nemen! Ze hebben dan ook zonder problemen heerlijk geslapen! Dit is de mallepiet!
En de Knutselpiet
In de stad kwamen we de 'echte' pieten en sinterklaas ook nog tegen, wat een feest! Simon heeft zelfs gepraat met Sinterklaas en met de hoofdpiet die het grote boek van de Sint droeg. Super geweldig... wat waren de kids wild in de stad met die Sint in de buurt! Simon deelde aan iedereen die het maar wilde een pepernoot uit, net als de echt pieten. Hij vond het wel zielig voor de echte pieten dat die geen schuimpjes hadden maar alleen kruitnoten. Hij wilde ze wel schuimpjes geven!

Ome Vic is verbaasd en genoot erg van de gekte die de neven te pakken had!

We hebben het weekend afgesloten met lekkere poffertjes, en daar konden ze er een hele hoop van eten! We dronken daarbij volgens Joël 'het is soort yoki maar het heet optimel'.
Een heel beleefd en lief neefje... steeds zei hij 'dank je tante Jani'

De mannen waren wat teleurgesteld dat het maar één nachtje was, maar Oom en Tante moesten daar al wel flink van bijkomen! Maar oooo wat zijn die neven van ons leuk!

Echo!!!

Jeeeeeee!!! we zijn al weer op de helft! Al 20 weken zwanger!
Gisteren de echo gehad, alles goed! Alles wat er in, op en aan moet zitten leek er ook wel te zitten dus da's mooi!
Kind hield keurig de benen bij elkaar dus we hebben ook niet perongeluk wel of geen piemeltje kunnen zien langs zwemmen. Nadeel was dat er ook iets in de blaas niet te zien was want kind lag behoorlijk opgekruld.
Hield ook steeds zijn hand voor zijn mond! Konden we t lipje niet zien, later wel en ook dat was prima.
Helaas zijn de foto's niet zo super... echte grijze vlekken waarbij je eerst even na moet denken wat de bovenkant is, maar ach niet erg... kind beweegt er niet minder om!

Verder is Tante Sjaan hevig verliefd op Deborahtje... O wat een lekker ding! Leuk hoor om dat zo mee te maken en zo dichtbij. Ik zit uren met die kleine worm te kroelen!

Wat wel een beetje ehhh hoe zeg je het... nou ja... iets is om over na te denken (en te tobben) is dat de hele afrikaanse gemeenschap nu in de eerste 2 dagen al langs is gekomen... Ik zie daar wel een beetje tegen op hoor!
Ik hou er wel van dat dat netjes geregeld wordt via telefoontjes... Maar ja we zien het wel over een weekje of 20. Ik hoop dat ik dan 'mans' genoeg ben om ze t huis uit te zetten als ik slapen wil of dat ik het gewoon leuk vind dat iedereen er is.

Bij Afi wordt druk gekookt, gekletst en gelachen met elkaar. Heel gezellig... Maar ja... om terug te komen bij de geitenkop van laatst... Die hoef ik tuurlijk niet in mijn huis als ik net bevallen ben he! Ook komt ze weinig aan slaap toe, er komt of gaat altijd wel weer iemand en ze zijn niet van de fluisterende aanwezigheid mijn afrikaanse vrienden!
Het is ook wel erg gezellig en iedereen is lief en bedoelt het goed... We zien wel... het is wel lekker dat ik gezellig hele dagen daar kan zijn! Beetje helpen, beetje (veel) tutten en kroelen met Temi/Topsi/Deborah t is maar net hoe je dr noemen wilt!

Mijn eerste bevalling!!!

Tjonge... zo'n bevalling is niet niks!!! Gelukkig was het niet die van mezelf hoor, maar van vriendin Afi! Wat super om daar bij te zijn!

Gisteren nacht hebben we al in het ziekenhuis gezeten, het leek alsof de bevallling zou beginnen, maar we mochten weer naar huis.

Gisterenavond na mijn avonddienst (keurige planning van die baby) belde Afi dat het nu wel zo ver was, haar vliezen gebroken en helaas groen vruchtwater.
Vanuit mijn werk was ik snel in het ziekenhuis waar we eerst gezellig hebben gekletst met af en toe een wee...
Maar kleine Deborah vond het niet zo leuk binnen dus kreeg Afi een infuus om weeën op te wekken, nou en daar kwamen ze hoor! Arme Afi!
Ik zal de details besparen maar het was zwaar, wel mooi om er bij te zijn, rug te masseren, koude washanden her en der te leggen en vooral inpraten van de moed!
Jeetje, wat heb je daar een hoop van nodig, van die moed!
Dit gaat echt diep, momenten dat je denkt het niet meer te willen of kunnen.
Het was mooi dat wij (Vivian en Helen en ik) ook op de monitor konden zien wanneer en hoe fel de weeën kwamen, we hebben tot de vroege ochtend rond het bed gestaan en met zijn drieën Afi ondersteund.
Ze wilde al geruime tijd persen maar moest het volhouden, toen het moment kwam om te persen! Wow!!!
Daar kwam heel snel een klein hoofdje en toen was er even stress... Afi mocht niet meer persen en de navelstreng zat om het nekje van kleine Deborah. Deze werd doorgeknipt en de arts heeft Debora verder snel naar buiten 'gehaald'.
Wow, wat een mooi moment! Tante Jani moest tuurlijk even brullen, maar denk dat in de stress geen mens het gemerkt heeft!

Deborah is snel bij gekomen nadat ze uitgezogen was ging ze heerlijk brullen, tante lekker meedoen natuurlijk! Ooooo wat een mooi moment zeg...

Ze lijkt enorm op haar broer Tosin en is nu nog heel licht van kleur met een superbos haar.
Haar handjes zijn echt heel wit, maar dat wordt vast snel lekker chocoladebruin... dan vreet ik haar helemaal op!!!

iedereen heeft Temitope Deborah Mariama even vast gehad en al na heel wat telefoontjes en een beschuit met muisjes vertrok iedereen. Ik bleef nog even bij Afi en terwijl ze douchte heb ik zoooooo lang en zooooooo lekker met Deborahtje gekroeld. O wat is ze lief, en wat ruikt ze lekker nu zo nog zo 'brand-new' is!
Al met al wel een pittige nacht... en even na achten lag Tante Jani heerlijk in bed... Ik dacht van de indrukken niet te kunnen slapen maar dat heb ik niet lang kunnen denken, ik was knock-out!

Ik vond het zo mooi, maar een lolletje is het niet!
k heb gelezen van mensen die de pijn konden verwelkomen (Afi kon het alleen vervloeken) en dat zou mooi zijn, maar wat is die een zwaar ding dat bevallen!!!
De eerst nog zielige en kapotte Afi trok snel bij en maakte weer grapjes, O schat wat hou ik van je en ik ben zo trots op je!!!

Mensen beschrijven het als heel romantisch als een vlindertje in je buik... Ik heb toch mijn eigen manier van beleven, ik kan er niks aan doen...

Maandagavond in bed... 'krijg soms ik diarree ofzo?' na een poosje: 'nee dit zijn geloof ik mijn darmen niet...' ik kon er niks aan doen dat een zachte lach ontsnapte... dit moest het wel zijn: ons kindje!!! Op de vooravond van zijn 17de weekse verjaardag (oftewel, dinsdag werd tie 17 weken) hmmm misschien is het wel precies 17 weken na de nacht dat tie verwerkt werd.... grappig...

Nou ja... Maar ik voel t kindje dus!!! Echt super hoor!

En het gaat ook een beetje snel. Jaja ontwikkeld heel goed en leert snel! Maandagavond voelde ik t op bed, dinsdag heel af en toe als ik rustig zat. Inmiddels voel ik hemgedurende de dag vaak.

Zooooooo gaaf! het leid wel een beetje af als ik net iets heel interessants aan het doen ben op mijn werk bijvoorbeeld, maar dat geeft niks!

Ik geniet!!!

Geiten!!!

Tja dan ben ik nu gelukkig al een poosje niet misselijk meer... ineens komt het vandaag weer opzetten! Vic gaat namelijk 'lekker kokkerellen'.

Er ligt een in stukken gehakte geitenkop in mijn keuken en het stinkt het naar poep omdat er ook nog lekker wat ingewanden in de saus mogen..... Oooo wat is dit erg...

Geniet u even lekker mee mijn lieve lezer...
Een zwemmende geit... hij moet even schoongepoetst worden

de tanden... oooooooooooo bah

En een mooie geitenknipoog...

En zijn neus! Hmmm

Ahh toe...Bij wie mag ik vanavond komen eten??? Ahh toe of misschien de hele komende week wel wonen... want het is gelukkig zo veel dat Vic er de hele week nog wel van kan eten!

Hmmmm Vakantie!

Hmmmm vakantie! Dat was even lekker, in zuid Frankrijk in t zonnetje!

We hebben een weekje gecampeerd met mijn ouders, was heerlijk relaxed! We stonden op een mooie camping aan een beekje met (nou ja een beetje) warm water.

Het leuke was wel dat verschillende broeken niet meer lekker zitten en mijn eerste positie broek aan gehad, jaja... T ding zit stiekum nog wel erg wijd en valt zo ongeveer tot net onder borsthoogte maar zat wel lekker hoor!

Verder genoot ik van de luxe positie dat ik vanwege t zwangeren steeds voorin mocht zitten want t was wel een beetje (grrr weer een 'nou ja een beetje') lang rijden! Maar ja we zaten dan wel lekker in temperaturen van rond de 30 graden. Hmmm!!!

T viel voor een afrikaan niet zo mee hoor... stokbrood uit Frankrijk is niet zo lekker als afbakbroodjes, we mochten niet BBQ-en, er zaten alleen maar kleine mini visjes in t beekje en zo waren er nog wel wat dingen die Vicky tegen vielen.

En tot overmaat van ramp... is de zelfgevangen

allerliefste mooiste goudvis van de wereld DOOD!!!

Onze Willy... we zullen je missen... je was 2 jaar lang onze allerliefste goudvis en sorry dat we nooit je kom optijd schoonmaakten (Goddank zijn we van dat gedoe af zeg)

Vic zat in Frankrijk nog in de ontkenningsfase maar nadat hij bij thuiskomst de lege kom zag...

T is hard maar ik geloof dat hij het nu wel aan het verwerken is...

O o o en verder, zijn we nu al weer 15 weken en is 'hartje' nu al zo groot als een theelepel (van 11cm) en zijn de vuistjes zo groot als een erwt! Wow...

Helemaal en verschrikkelijk verslaafd aan AARDBEIEN!!! Ach t kan erger, lijkt me een gezonde zwangerschapskwaal!!! Elke dag 1 of twee schaaltjes... ze zijn niet aan te slepen hmmmm!

Vroeger kocht ik wel eens een bak, die vergat ik dan na de eerste aardbei en schimmelde dan een beetje als ik er weer aan dacht! Nu niet hoor, de 3de supersize bak is al weer op deze week!
I'm lovin' it!
hmm dat was ergens anders van geloof ik

Oooo I'm in love yeah yeah.... with my baby... I've fallen in love with my child
Kleine aanpassing van een liedje dat we in de kerk leerden (baby was Jesus en child was Lord) ;-)

Maar ja ik ben dus nu helemaal 'in love'. De echo gehad en ooooooo wat is die baby van ons mooi!!!
Hij/Zij/het, ja nou, ik zeg gewoon hij want 'het' klinkt zo of t niks is... Maar nee we weten niet wat t is.
Hij dus... buitelde vrolijk door mijn buik, voetbalde (oooo wat was papa daar blij mee), zwaaide en duimde zelfs! Het was zo super gaaf om te zien! Ook wel heel bijzonder dat er echt leven in me groeit en beweegt en ik daar niet echt iets van voel. Nou ja wel van de aanwezigheid door kwaaltjes maar t kindje zelf niet.
Helaas wel een paar dagen later uitgerekend maar dat is minder dan een week dus zo erg ook weer niet.

Ik kon zelf niet altijd zo goed meekijken op het scherm maar de trotse papa heeft alles goed gezien. Opmomenten dat ik even niet mee kon kijken was het ook super om Victors gezicht te zien, die genoot er zo van! Ik staar me nu suf naar de foto'tjes, eentje van het duimen, het zwaaien (lijkt trouwens meer of hij zijn middelvinger op steekt) en een van achteren van zijn mini schoudertjes en hoofdje...*smelt*

Verder hebben we in de kerk laten weten dat ik zwanger ben. Er was al een tijdje niet gebeden voor de zwangere vrouwen, dus toen er werd gevraagd naar voren te komen (was wel een stiekeme deal met de pastor hoor) stond ik op, iedereen gillen en klappen hahaha zooo leuk die reacties!

Ook neven Simon en Joel weten het. Zekunnen met hun handen laten zien hoe klein de baby nu is, grappig. Simon (4 jaar) vroeg aan Fen, 'Maar mama hoe komt die baby daar dan in?' *SLIK*
Na een korte denkpauze van mijn zus zei Simon zelf: 'O, ik weet het al, dat heeft de Here God natuurlijk gedaan' Juist jongen zo is t maar net!!!
'Maar mama, wanneer doet de Here God er bij jou weer een baby in dan?' ehhh... 'De Here God weet dat mama het al erg druk heeft met 2 stoere jongens dus die weet dat dat nu niet zo handig is'
Tja sprekend over stoere jongens... Joels reactie (2 jaar) was: O, we gaan naar de winkel pizza kopen!'
haha geweldig!!! Wat hou ik toch van die kids!

Blessing en Tosin (dochter en zoon van mijn vriendin Afi) reageerden ook leuk:
Tosin (3): 'Mag ik kijken?' en tilde mijn blouse op
Blessing (5): bij het op bed leggen zongen we een liedje dat eindigd met elkaar aanwijzen en zingen "God houdt van jou en jou en mij" en Blessing zong "van jou, en jou baby in je buik en van mij' zo lief!

O, o I'm in love yeah yeah.... I'm in love yeah yeah with my baby...

Jaja nu al ruim 10 weken. Hoe het leven er zo voorstaat?

Ik plas braaf flessen vol voor moeders voor moeders. Ik ben af en toe behoorlijk misselijk, en moe... moe.... pffff zou hele dagen kunnen slapen! Maar Papa Vic is erg lief, hij kookt en ruimt en vindt dat Mama en 'hartje' samen moeten rusten!

Zoals je ziet is het al een bloedje mooie baby, Ach hij wordt echt nog knapper (toch???) Hij kan nu zelfs al zwaaien en plassen(zeggen de boeken) , o o wat een knappert he!

Verder hebben we al een vloerkleedje gekocht voor op z'n kamer, tja... beetje vroeg maar ja of je zo'n aanbieding weer tegen komt. ( Ja ik kan altijd een smoes verzinnen hoor om toch te kopen!)Vic wordt een beetje gek van zijn koopgrage vrouw... Owww we moeten nog zeker 6 maanden maar zou nu alles al wel bij elkaar willen kopen! Stiekum ook al een draagzak via marktplaats gekocht. Maar dat is alles hoor, haha.

Verder is het Afrika dieet nog steeds mijn favoriet ( per week ruim een kilo afgevallen toe ik daar was) Maar ook het Zwangerschapsdieet is niet onaardig... Ben al bijna op mijn 'back from Africa' gewicht. Het enige is dat ik nu zeker weet dat dit er niet blijvend af is... zal toch snel de andere kant op gaan denk ik, geeft niks, ik kan niet wachten!!!

Babylief heeft ook al een serietje namen.

Papa noemt hem 'mijn hartje'
Opa noemt hem Elmer
En tante Maaike Rozijntje

ja hoor, raak!!!

Ja hoor... raak Vic heeft gescoord... hahaha


We dachten te gaan stoppen met de pil. En ach dan duurt het natuurlijk wel een poos voor het dan 'raak' is... Dat hadden we gedacht!

Sjaantje werd een beetje misselijk, ineens midden in de nacht het bed ondergekotst... maar geen griep...
Zere borsten, moe, obstipatie... en beginnende dementie!


Nog even gewacht met testen want dit zal wel bij het zogenaamde 'ontpillen' horen. Na een ruime week toch maar getest en...

ZWANGER!!!

Dus zit Sjaantje op een grote roze wolk!!! (waar ze af en toe even vanaf valt om te kotsen ;-))

Ja!!!! mijn eerste 419!!!

Yes ik hoor er bij, ik heb er ook een... ik heb een mooie 419 mail gehad!!!
419 staat voor het artikel nummer van de Nigeriaanse wet tegen fraude... dus je snapt wel waar het over gaat.
Had ik nou nog nooit gehad en vind mensen die erin trappen stiekum ook gewoon stommelingen die denken dat ze op een oneerlijke manier aan geld kunnen komen vanuit Afrika. Ja het geld ligt namelijk nogal op straat in Afrika!

Zoals we wel weten zijn het vooral Nigerianen die deze vorm van fraude gebruiken, daar zijn we dus niet trots op. Het is erg irritant dat fraude het eerste is waar mensen aan denken als je zegt met een nigeriaan te zijn getrouwd. Toen Vic nieuw was op zijn werk kon hij nooit rustig achter de computer werken, er keek altijd wel even iemand die toevallig langs kwam over zijn schouder mee!

Nou ja hier komt mijn mooie brief!

FROM THE DESK OF marc traore
AUDITING DEPARTMENT
AFRICAN DEVELOPMENT BANK
OUAGADOUGOU BURKINAFASO
WEST AFRICA.

I am Jakodiak Mawe,a staff working at the auditing department of the,African development bank(A.D.B)Ouagadougou Burkina-faso West Africa.This is an urgent and very confidential business proposition.I am writing to seek your cooperation over this business transaction.In my department, i discovered an abandoned sum of US$20m, (Twenty Million US Dollars) in an account that belongs to one of our foreign customers who died along with his entire family in a plane crash that took place in Kenya, East Africa,on monday the 21st of july 2003 and the Late DR. GEORGE BRUMLEY, a citizen of Atlanta, United States of America whose residence was here in Burkina Faso,West Africa and also a physician who died in that plane crash with his entire family on board .
Since i got the information about his death,my bank have been expecting his next of kin to come over and claim his money because it cannot be released unless somebody applies for it as next of kin or relation to the deceased as indicated in our banking guidelines but unfortunately, all his supposed next of kin or relation died alongside with him at the plane crash leaving nobody behind for the claim.It is therefore upon this discovery that i now decided to make this business proposal to you and for the bank to release the money to you via your foreign bank account as the next of kin/business associate to the deceased person for safety and subsequent disbursement since nobody is coming for it and this money Could go into the Bank treasury as unclaimed Bill.

The Banking law and guideline here stipulates that if such money remained unclaimed after four years, the money will be transfered into the Bank treasury as unclaimed fund.The request for your assistance,maximum co-operations and understanding as a foreign citizen to solidly stand as the next of kin/business partner to the deceased person in this transaction in the fact that the deceased customer was a foreigner.In conclusion,40% of this total money will be for you as my foreign partner,in respect of the provision of a foreign account while 10% will be set aside for the expenses that may arise during the transaction and 50% will be for me.Thereafter, i will come over to your country for disbursement according to the percentages indicated.

Therefore to enable the immediate transfer of this fund to you as arranged, you have to apply first to the foreign remittance department of the bank as the next of kin / business associate to the deceased customer of the bank,indicating your claim over the fund and where the money will be remitted.As soon as you responded to this my proposal,i will send to you the contact of the foreign remittance department of the bank,so that you will start by applying for the release of the fund.I must not fail to bring to your notice that this transaction is strictly confidential,100% risk-free.
Please,visit the website below for more informations about the Plane Crash and the tragic death of the deceased and his entire family,Late DR.GEORGE BRUMLEY.Copy this website below and paste it at the internet explore in your computer system to open(www.cnn.com/2003/WORLD/africa/07/20/kenya.crash/index.html)



My regards,

marc traore

Heb in het Pidgin geantwoord, de stomme Nigeriaan die hier achter zit zal wel van zijn computerstoeltje vallen als ze een antwoord in hun eigen straattaaltje krijgen!


Mijn antwoord:

Hey Marc, Jakodiak, or wetin your name be

Wich kind mail you dey send me now... make una know say me no go fall for this kind bullshit oo... na wao for you! Think say me na blind mugu!
May God forgive una for givin our people bad name like this o!

Truely as a christian I need to tell you o. I know say this thing bring you money, but money no be everything.
God wants to give you true prosperaty if you depend on Him. Repent and live the right way, He will bless you

Na wao... Carry your wahala dey go, me I no dey for this kind thing o

nou ja wordt vervolgd...
Hoewel ik eigenlijk niet denk dat ik nog een antwoord krijg... zou wel leuk zijn natuurlijk!

Ff als info... hierna zullen mensen die hier serieus op ingaan 'even' wat geld over moeten maken (paar duizendjes maar hoor, 10 of 20) om het geld 'los te krijgen van de bank' Voor onkosten, en natuurlijk ook nog voor iets anders zieligs ofzo. Die man wil dan wel naar Nederland komen volgens de mail... nou wie zou dat nou even 'voor moeten schieten'? Zo zijn mensen al flink van hun geld afgekomen en hele wijken, dorpen etc schijnen er lekker van te kunnen leven.

Ik snap het ergens wel hoor, als je het idee hebt dat je land uitgebuit wordt door het westen ga je je geld terug halen. Als je 'Oyinbo's' (=blanken) er zo makkelijk intrappen en jij met je familie geen eten hebt. Op je TV zie je het leven in europa...

Keur het heel diplomatiek af... dat wel... mag niet... foei!!!

TRAP ER NIET IN WANT IK VIND JE DAN ECHT EEN STOMME HEBBERT!!!

o wat missen we de inlaws! Voor de kerst een pakketje gestuurd naar de familie in Nigeria. Heerlijk om ze daarna weer aan de telefoon te hebben, ze waren blij met de cadeautjes maar nog meer met de trouwfoto's die natuurlijk wel het een en ander aan emoties op riep. Als je ze aan de telefoon krijgt liggen ze eerst een poosje slap van het lachen, echt een vrolijke family, al werd ik toen ik daar was wel eens onzeker. Als ze steeds lachen om je heen denk je dan er toch iets scheef zit bij je kleding of je iets belachelijks gezegd hebt, maar ze zijn gewoon zo lacherig!
Was leuk om iedereens stem weer even te horen, s[eciaal Victors vader, dat is een echte oude man, heerlijk hoe hij kan praten. "My daughter, I thank you so much for the gift." Ik was helemaal in de gloria over de fotokalender die we gestuurd hadden, Vic's vader heeft namelijk het liefst zo veel mogelijk kalenders aan de muur hangen. Maar hij raakte niet uitgepraat over het 'gouden' kijkshop horloge...
"Parle, did you like the kalender?" "What? o yes, and I also very much like the watch" hahaha.
De broers en zussen hadden allemaal een kledingstuk en nog wat andere prullaria gehad, alles netjes ingepakt met een naam stikkertje maar Vic besloot last minute nog een shirt er bij te doen. Iedereen die we spraken vroeg stuk voor stuk meteen voor wie dat shirt nou eigenlijk was. Zo ook met een rokje wat een miskoop van mij was, de zussen vragen allemaal voor wie het bedoeld is en het slankste zusje beweert dat het haar absoluut het beste past, haha ik had het eigenlijk voor de molligere zus bedacht... ach ze vechten het maar uit!
Het is zo jammer dat ze ver weg zijn, maar o o wat houd ik toch van die mensen.