dinsdag 14 april 2009

Pasen?

Een lekkere zonnige pasen achter de rug, helaas een niet zo fitte man bij mijn zijde maar t was niet erg.

Zondagochtend lekker gebrunchd thuis en daarna naar de kerk, maandag nog eens lekker brunchen bij Opa en Oma, dus t was de moeite wel weer waard dit jaar.

Ik had de leiding bij de kinderdienst, kindjes van 4 tot met een oudste van 11, erg grappig en erg gevarieerd.
Ik vroeg wie er weet wat pasen is, maar daar kwamen vooral verhalen over paashazen, eieren en allerlei fantasieën daaromheen naar boven.

Kort heb ik, voor de oudere kinderen, het verhaal in notendop uitgelegd volgens een veelgebruikt tekeningetje om het evangelie te vertellen.


De slechte dingen (zonde) die we doen als mensen zorgt voor een kloof tussen mensen en God, doordat Jezus aan het kruis gingen de dood overwon en onze straf voor ons gedragen heeft, kunnen we weer rechtstreeks contact met God hebben. Even kort samen gevat.


Daarna voor de kleinere kids eerst gevraagd wie wel eens de schuld kreeg van iets wat hij niet gedaan had en de link naar Jezus gelegd, daarna verhaal met mooie platen erbij verteld.

Kinderen hebben gepuzzeld en liedjes gezongen over pasen en hadden de betekenis weer even helemaal opgefrist.

In short... ik had mijn best gedaan, keurig alle verschillede leeftijden aangesproken, helemaal goed. Trots op mezelf nog even een paar spelletjes gedaan om de energie kwijt te raken waar de kids gelukkig mee waren.

Aan het einde, na de kerkdienst komt er een meisje naar me toe en vraagt geschokt:
"Tante Jani, is God nu echt dood?" :-S

zondag 5 april 2009

Weer een ervaring rijker

En ja hoor... dat opruimen van kots en diarree bij de geneugten van t moederschap horen wist ik wel. En ik moet zeggen dat ik ook wel ervaren begin te worden met snotneuzen en poep en alle andere zaken. Maar nu is deze ervaring weer uitgebreid... Helaas zou ik zeggen
We hebben een nachtje ziekenhuis achter de rug, jaja

Kiara was vrijdagavond kortademig en volgens de huisartsenpost moesten we t maar even aankijken. Laat op de avond toch niet gerust erop en hups in de auto naar t ziekenhuis.
Daar hebben we tot diep, pijnlijk heeeel pijnlijk diep, in de nacht ons lekker bezig gehouden met troosten, afleiden, onderzoekjes en vernevelen van verschillende medicamenten.
Tja toen mochten we zelf bedenken of ze opgenomen moest worden of met ons mee naar huis ging. Ja da's lekker! Moet je ineens zelf weten wat het beste is. Met een tasje vol pufjes, drankjes en druppeltjes zijn we om een uur of half 5 lekker naar huis gegaan. Kiara dronk even een fles en papa at een bordje rijst en heerlijk knock-out op bed. Twee keer die nacht eruit om de pufjes te doen (o, waar haalde ik de energie vandaan toen gebroken nachten standaard waren?) en verder heerlijk uitgeslapen.
Ik ben de rest van t weekend lekker aan het zustertje spelen, maar Kiara is weer fit.
Ze ademt snel maar is weer helemaal vrolijk, t lopen is ook nog flink in ontwikkeling en ze kan al aardige snelheden halen!