Echo!!!

Jeeeeeee!!! we zijn al weer op de helft! Al 20 weken zwanger!
Gisteren de echo gehad, alles goed! Alles wat er in, op en aan moet zitten leek er ook wel te zitten dus da's mooi!
Kind hield keurig de benen bij elkaar dus we hebben ook niet perongeluk wel of geen piemeltje kunnen zien langs zwemmen. Nadeel was dat er ook iets in de blaas niet te zien was want kind lag behoorlijk opgekruld.
Hield ook steeds zijn hand voor zijn mond! Konden we t lipje niet zien, later wel en ook dat was prima.
Helaas zijn de foto's niet zo super... echte grijze vlekken waarbij je eerst even na moet denken wat de bovenkant is, maar ach niet erg... kind beweegt er niet minder om!

Verder is Tante Sjaan hevig verliefd op Deborahtje... O wat een lekker ding! Leuk hoor om dat zo mee te maken en zo dichtbij. Ik zit uren met die kleine worm te kroelen!

Wat wel een beetje ehhh hoe zeg je het... nou ja... iets is om over na te denken (en te tobben) is dat de hele afrikaanse gemeenschap nu in de eerste 2 dagen al langs is gekomen... Ik zie daar wel een beetje tegen op hoor!
Ik hou er wel van dat dat netjes geregeld wordt via telefoontjes... Maar ja we zien het wel over een weekje of 20. Ik hoop dat ik dan 'mans' genoeg ben om ze t huis uit te zetten als ik slapen wil of dat ik het gewoon leuk vind dat iedereen er is.

Bij Afi wordt druk gekookt, gekletst en gelachen met elkaar. Heel gezellig... Maar ja... om terug te komen bij de geitenkop van laatst... Die hoef ik tuurlijk niet in mijn huis als ik net bevallen ben he! Ook komt ze weinig aan slaap toe, er komt of gaat altijd wel weer iemand en ze zijn niet van de fluisterende aanwezigheid mijn afrikaanse vrienden!
Het is ook wel erg gezellig en iedereen is lief en bedoelt het goed... We zien wel... het is wel lekker dat ik gezellig hele dagen daar kan zijn! Beetje helpen, beetje (veel) tutten en kroelen met Temi/Topsi/Deborah t is maar net hoe je dr noemen wilt!

Mijn eerste bevalling!!!

Tjonge... zo'n bevalling is niet niks!!! Gelukkig was het niet die van mezelf hoor, maar van vriendin Afi! Wat super om daar bij te zijn!

Gisteren nacht hebben we al in het ziekenhuis gezeten, het leek alsof de bevallling zou beginnen, maar we mochten weer naar huis.

Gisterenavond na mijn avonddienst (keurige planning van die baby) belde Afi dat het nu wel zo ver was, haar vliezen gebroken en helaas groen vruchtwater.
Vanuit mijn werk was ik snel in het ziekenhuis waar we eerst gezellig hebben gekletst met af en toe een wee...
Maar kleine Deborah vond het niet zo leuk binnen dus kreeg Afi een infuus om weeën op te wekken, nou en daar kwamen ze hoor! Arme Afi!
Ik zal de details besparen maar het was zwaar, wel mooi om er bij te zijn, rug te masseren, koude washanden her en der te leggen en vooral inpraten van de moed!
Jeetje, wat heb je daar een hoop van nodig, van die moed!
Dit gaat echt diep, momenten dat je denkt het niet meer te willen of kunnen.
Het was mooi dat wij (Vivian en Helen en ik) ook op de monitor konden zien wanneer en hoe fel de weeën kwamen, we hebben tot de vroege ochtend rond het bed gestaan en met zijn drieën Afi ondersteund.
Ze wilde al geruime tijd persen maar moest het volhouden, toen het moment kwam om te persen! Wow!!!
Daar kwam heel snel een klein hoofdje en toen was er even stress... Afi mocht niet meer persen en de navelstreng zat om het nekje van kleine Deborah. Deze werd doorgeknipt en de arts heeft Debora verder snel naar buiten 'gehaald'.
Wow, wat een mooi moment! Tante Jani moest tuurlijk even brullen, maar denk dat in de stress geen mens het gemerkt heeft!

Deborah is snel bij gekomen nadat ze uitgezogen was ging ze heerlijk brullen, tante lekker meedoen natuurlijk! Ooooo wat een mooi moment zeg...

Ze lijkt enorm op haar broer Tosin en is nu nog heel licht van kleur met een superbos haar.
Haar handjes zijn echt heel wit, maar dat wordt vast snel lekker chocoladebruin... dan vreet ik haar helemaal op!!!

iedereen heeft Temitope Deborah Mariama even vast gehad en al na heel wat telefoontjes en een beschuit met muisjes vertrok iedereen. Ik bleef nog even bij Afi en terwijl ze douchte heb ik zoooooo lang en zooooooo lekker met Deborahtje gekroeld. O wat is ze lief, en wat ruikt ze lekker nu zo nog zo 'brand-new' is!
Al met al wel een pittige nacht... en even na achten lag Tante Jani heerlijk in bed... Ik dacht van de indrukken niet te kunnen slapen maar dat heb ik niet lang kunnen denken, ik was knock-out!

Ik vond het zo mooi, maar een lolletje is het niet!
k heb gelezen van mensen die de pijn konden verwelkomen (Afi kon het alleen vervloeken) en dat zou mooi zijn, maar wat is die een zwaar ding dat bevallen!!!
De eerst nog zielige en kapotte Afi trok snel bij en maakte weer grapjes, O schat wat hou ik van je en ik ben zo trots op je!!!

Mensen beschrijven het als heel romantisch als een vlindertje in je buik... Ik heb toch mijn eigen manier van beleven, ik kan er niks aan doen...

Maandagavond in bed... 'krijg soms ik diarree ofzo?' na een poosje: 'nee dit zijn geloof ik mijn darmen niet...' ik kon er niks aan doen dat een zachte lach ontsnapte... dit moest het wel zijn: ons kindje!!! Op de vooravond van zijn 17de weekse verjaardag (oftewel, dinsdag werd tie 17 weken) hmmm misschien is het wel precies 17 weken na de nacht dat tie verwerkt werd.... grappig...

Nou ja... Maar ik voel t kindje dus!!! Echt super hoor!

En het gaat ook een beetje snel. Jaja ontwikkeld heel goed en leert snel! Maandagavond voelde ik t op bed, dinsdag heel af en toe als ik rustig zat. Inmiddels voel ik hemgedurende de dag vaak.

Zooooooo gaaf! het leid wel een beetje af als ik net iets heel interessants aan het doen ben op mijn werk bijvoorbeeld, maar dat geeft niks!

Ik geniet!!!