o wat missen we de inlaws! Voor de kerst een pakketje gestuurd naar de familie in Nigeria. Heerlijk om ze daarna weer aan de telefoon te hebben, ze waren blij met de cadeautjes maar nog meer met de trouwfoto's die natuurlijk wel het een en ander aan emoties op riep. Als je ze aan de telefoon krijgt liggen ze eerst een poosje slap van het lachen, echt een vrolijke family, al werd ik toen ik daar was wel eens onzeker. Als ze steeds lachen om je heen denk je dan er toch iets scheef zit bij je kleding of je iets belachelijks gezegd hebt, maar ze zijn gewoon zo lacherig!
Was leuk om iedereens stem weer even te horen, s[eciaal Victors vader, dat is een echte oude man, heerlijk hoe hij kan praten. "My daughter, I thank you so much for the gift." Ik was helemaal in de gloria over de fotokalender die we gestuurd hadden, Vic's vader heeft namelijk het liefst zo veel mogelijk kalenders aan de muur hangen. Maar hij raakte niet uitgepraat over het 'gouden' kijkshop horloge...
"Parle, did you like the kalender?" "What? o yes, and I also very much like the watch" hahaha.
De broers en zussen hadden allemaal een kledingstuk en nog wat andere prullaria gehad, alles netjes ingepakt met een naam stikkertje maar Vic besloot last minute nog een shirt er bij te doen. Iedereen die we spraken vroeg stuk voor stuk meteen voor wie dat shirt nou eigenlijk was. Zo ook met een rokje wat een miskoop van mij was, de zussen vragen allemaal voor wie het bedoeld is en het slankste zusje beweert dat het haar absoluut het beste past, haha ik had het eigenlijk voor de molligere zus bedacht... ach ze vechten het maar uit!
Het is zo jammer dat ze ver weg zijn, maar o o wat houd ik toch van die mensen.